Antía xa ten dous blogs. O primeiro foi o famoso As viaxes de Pedro Chosco, e o segundo titúlase Los C.S.I. de Antía. Está claro que lle gustan as investigacións, e por iso imaxinou o Nadal en Saidabad. Agora é unha terra un pouco difícil, como xa sabemos, mais a pesar de todo aínda vive xente que celebra esta festa igual que nós.
A piques de acabar o primeiro trimestre deste curso e estas fotos xa parecen antigas. Pero aínda non o son. Porque esas fotografías gardan moitos segredos. Por exemplo, gardan a fermosa colaboración das familias para que todas as investigacións tiveran un resultado tan positivo. Por iso, Ismaíl cre que cada unha delas é a imaxe dunha pequena alegría…
O primeiro foi Tomás, que fixo a súa postal dixital de Nadal usando o programa MyPaint. Está nos equipos de Abalar e xa o presentamos noutro post. E logo chegou a de Luis, que utilizou o programa Paint que hai en moitos ordenadores. Así que grazas a eses dous traballos extra podemos felicitar dúas veces este Nadal 2015 no que xa estamos…
Durante o mes de novembro do ano 2013 empezamos a falar de Saidabad. Daquela, a nai dun neno chamado Adrián Blanco fixera un descubrimento excepcional: na India existía un lugar que se chamaba así.
Como sabedes, a historia de Ismaíl é longa, e aínda non foi ben contada. Coñecimos algo dos seres diminutos, e nese momento atopamos a aldea de Saidabad, onde viviu o noso Ismaíl. Entón, chegaron á nosa aula varias investigacións sobre ese lugar, que foron moi interesantes.
A orixe da aldea de Ismaíl está en realidade nas terras de Afganistán, en Asia. E máis concretamente na provincia de Vardak, nun distrito que recibe o nome de Saidabad, como a súa propia aldea. Ao parecer, alí comezou todo. E agora, despois de todo isto, creo que podemos entrar no segundo capítulo desta historia: O espello de Nasrudín.
Todo o mundo sabe, máis ou menos, que a nosa clase é moi investigadora. Por iso están desexando coñecer a listaxe dos que máis exploraron nesta segunda fase. E foron: Nerea (2), Andrea Vázquez (1), Lucas (1), Andrea Valeiro (4), Carmen (1), Saúl (1), Mateo (1), Uxía (3), Lucía (1), Daniel Pereiro (1), Estela (2), Ian (1), Tomás (1), Diego (5). As súas exploracións resultaron diversas: Xulio Verne, Hiroshima e Nagasaki, Gianni Rodari, Galileo, as aves, os réptiles, unha canción de Juan Luis Guerra, os invertebrados, Mozart, a cidade romana de Pompeia…
Pode que a relación estea incompleta, pero é necesario esforzarse un pouco máis. En Finlandia, que ten unhas escolas moi apreciadas, van deixar os libros para facer investigacións tan completas que sirvan para todas as materias.
Como temos a Xulio Verne na aula, creo que che gustará esta película de animación sobre a famosa Viaxe ao centro da Terra.
Hai tempo que temos unha exposición con algunhas novelas que foron escritas polo gran Xulio Verne. Eses libros están de maneira temporal na clase, xa que son un préstamo do pai de Estela, que conservou con moito coidado esas historias.
Así que continuaremos o proxecto de lectura dixital que comezamos con Pinocho el astuto, de Rodari. Agora coñeceremos unha famosa novela de Xulio Verne, e estas son as tarefas:
O conto de Gianni Rodari foi o inicio de novas tarefas ao redor da lectura e a escritura. Trátase, como xa dixemos, das cartografías imaxinarias para despois de ler. Claro que tamén poderíamos dicir para despois de ver e escoitar, como sucede neste post.
Esta pequena película está baseada nun texto de Álvaro Cunqueiro, e foi creada con figuras de plastilina. Fala dun demo chamado Alistán que sofre un grave desaxuste intestinal, o que lle produce o rexeitamento dos habitantes do bosque. Para resolver o seu cheirento problema, Alistán vai ao médico que lle receita o consumo de ovos de galliña, pero…
Unha vez, hai xa moitos anos, tomei prestadas unhas palabras do gran escritor Álvaro Cunqueiro. Estaban nun libro que aínda sigo a ler: Tesouros novos e vellos. Nunha das súas páxinas, ao falar dos contos e lendas de Galicia, o escritor dixo que talvez os seres máxicos non só garden tesouros escondidos. Pode que o tesouro que coiden sexa a nosa propia intelixencia, pois é a maior riqueza que posuímos como humanos e como mortais.
Por esa razón, creo que nesta fotografía non se ve realmente o tesouro que garda o noso Ismaíl. Pero é moi bonita…
Continuamos, por suposto. Pero, como sabes, antes tes que investigar para responder sen ningún erro…
Lengua Castellana
Matemáticas: Operaciones con números decimales
Ciencias Naturais: sobre a Unidade 11 do libro de Coñecemento do Medio
Acabamos de saber que a familia medra e evoluciona, por dicilo dalgún modo. O caso é que cinco nenos e nenas da nosa aula xa teñen un blog propio, como auténticos exploradores de Internet. Desde aquí enviámoslles os nosos parabéns por esa iniciativa tan marabillosa. Agora teremos máis cousas para ler, é certo, pero tamén aumentará a nosa sabiduría.
Estes son os novos blogs, que desexan ser coñecidos en todo o mundo. Así que deberemos compartir o seu nome para que viaxen ata moi lonxe:
Seguramente oíches falar do terrible atentado ocorrido na capital de Francia o 13 de novembro, e que deixou un montón de mortos e feridos. Por iso escribín Je suis Paris no título deste post.
Ese día, uns homes cheos de odio acabaron coa vida de moitos inocentes. As vítimas estaban nun campo de fútbol, en prazas ou nas terrazas dos bares, ou asistindo a un concerto de rock. Parece que a eses homes non lles gusta a nosa forma de vida, nin a nosa cultura, nin os nosos costumes. E usaron toda a violencia para tratar de impoñer as súas propias ideas, sen ningún respecto cara os demais.
Pero en Francia cantan á liberdade, á igualdade e á fraternidade. Por iso, esa violencia e esa tolemia non teñen cabida alí nin tampouco aquí…
Ismaíl ben o sabe: temos unha clase moi, moi exploradora. Deixamos unha idea no aire e aparecen de inmediato as investigacións voluntarias que pidamos. E non importa o tema, porque está claro que son capaces de investigar calquera cousa.
Os que máis investigaron nesta primeira fase foron: Dani Pereiro (3), Andrea Valeiro (1), Saúl (4), Lucas (5), Diego (1), Mateo (2), Andrea Vázquez (1), Unai (9), Dani Pena (1), Candela (2), Uxía (3), Álex (2), Antía (2), Lucía (3), Tomás (3), Estela (3), Ana (2), Ian (4) e Carla (2).
Estas foron algunhas das súas investigacións: o val do río Jerte, o lugar de Saidabad, as linguas árabes, Cesária Évora, Jules Verne, as esponxas, o Samaín, a mesquita-catedral de Córdoba, os mandalas, o escritor Xabier P. Docampo…
No libro de Lingua Galega apareceu un conto de Gianni Rodari, que forma parte dun dos seus grandes libros: Contos para xogar. Entón, a clase empezou a moverse. Por exemplo, Tomás buscou ese libro nunha das bibliotecas de Culleredo. Uxía lembrou que tiña unha historia dese autor na súa casa. Antía descubriu que a súa propia nai gardaba un libro enorme cun montón de contos de Rodari. E todo iso chegou á nosa aula. Así que había que facer algo…
Empezaremos un proxecto de lectura dixital, onde usaremos os nosos ordenadores para ler. Claro que ao redor das lecturas investigaremos un pouco para aprender e realizar tarefas máis completas. A primeira desas tarefas é a seguinte:
Estas cabazas asustaron moito, pois parecen moi terroríficas. Todo foi grazas a Saúl, Uxía, Diego, Antía, Dani Pereiro, Asíer e Ian. E tamén ás súas familias, claro. Os dous últimos non están na foto por causas persoais, e tampouco África, que nese momento andaba coa súa nova profesora. Pero haberá máis fotografías e vídeos, así que non hai que preocuparse…
Por certo, xa temos un fermoso cartel para o Magosto, e Ismaíl está encantado… Grazas da súa parte, Uxía! :-)
Seguimos, veña, que aínda hai moito por facer. Como sempre, antes tes que investigar para responder sen demasiados erros…
Lengua Castellana
Matemáticas: Los números decimales
I need some space é un espectacular vídeo que nos leva de viaxe polo Sistema Solar. Todo o que aparece foi creado por Shane Gehlert usando modelos en 3D y imaxes da NASA. Ademais, esta axencia espacial americana vai anunciar este xoves un importante descubrimento feito no planeta Marte. Así que haberá que investigar…
I Need Some Space from BlueDogFilms on Vimeo.
Parece que chega o Samaín, que outros chaman Halloween, pero os nosos pequenos artistas seguen ben atentos. Como Antía e Tomás, que hoxe presentan algunhas das súas obras. Por certo, mira que vai pasar preto da Terra estes días…
Se te fixas ben, na barra lateral do blog, situada á dereita, hai unha lista de enlaces que se chama Os proxectos. Entre eles están os xogos que van aparecendo por aquí. Por exemplo, se premes nel terás a man todos os xogos: de mecanografía, para xogar no outono e tamén os da NASA, a axencia espacial americana.
Ademais, con este post empezamos unha nova serie de vídeos e películas interesantes. O primeiro é protagonizado por un rapaz extraordinario e moi gracioso…
É curioso, pero Ismaíl sempre está en escolas nas que se investiga moito. E esta aula, a actual, resulta que ten nenos e nenas aos que lles gusta a investigación e a exploración. O mellor é que son capaces de aprender calquera cousa. Así que se queres saber un pouco máis de todo isto, preme non puntos que se indican na imaxe e explora ti tamén…
Ah, como non fixemos a listaxe dos primeiros investigadores, non aparecen no post. Deixa un comentario co teu nome e o título do teu traballo.
Ismaíl sabe que agora non só hai que escribir con lapis ou bolígrafo. Tamén hai que dominar o teclado do ordenador, da tableta ou do móbil. Así que non perdas o tempo e comeza a prepararte con este montón de probas. Claro que antes terás que explorar para saber…
A lectura de Ismaíl o diminuto resultou case máxica. Por iso, tanto eles coma elas foron capaces de crear estes debuxos para esa pequena historia. Ás veces parece que acaban sabendo moitas cousas do seu mundo imaxinario, incluso detalles que nin eu mesmo coñecía. Por exemplo: a apariencia das casas de Saidabad, as Montañas Resplandecentes, o Deserto Escuro que lindaba coa aldea de Ismaíl, as hortiñas que cultivaban os diminutos, os animais que coidaban… Así que non escribo nada máis, disfrutade co traballo destes artistas!
Veña, seguimos, que aínda hai moitas tarefas por facer. Pero, como sempre, antes tes que investigar para responder sen erros. Atrévete sen medos, eh!
Lengua Castellana
Matemáticas: División de números naturales
Ciencias Naturais: sobre a Unidade 10 do libro de Coñecemento do Medio.
Uxía, unha das nosas artistas dixitais, quere regalarnos este domingo unha sorpresa incrible: un pasteliño. Creo que debe estar moi rico pois ten unha pinta estupenda. Así que xa sabedes, agradecerllo a ela e comede con moderación, por se acaso…
A pesar de que Uxía está un pouco enferma, non abandona e tamén quere ser unha boa artista dixital. Por esa razón, deseñou esta casa desde o seu ordenador. É tan bonita que case parece unha casiña de gnomos…
Os nosos pequenos artistas seguen adiante, explorando a creación dixital mediante o programa chamado MyPaint. Xa sabedes que está nos ordenadores de Abalar, pero se queres investigar na túa casa podes descargalo se premes neste enlace. Así fixo Antía para realizar está bonita paisaxe montañosa… Por certo, onde estarán?
A verdade é que en setembro deberiamos ter rematado un proxecto que se chama Dinosaurios e mandalas. Mentres agardamos que todos acaben, algúns empezaron a crear no mundo dixital. Por iso, os pequenos artistas como Tomás usaron un programa chamado MyPaint. Está nos ordenadores de Abalar, pero se queres podes descargalo na túa casa se premes neste enlace…
Hai pouco que rematou o verán e xa estamos no outono. A pesar de que os días empezan a ser máis curtos, hai tempo para os xogos. Por exemplo, neste post tes un montón deles, pero debes ser ti quen descubra o que tes que facer… Non teñas medo, atrévete, explora e xoga!
Xogos de memoria e estratexia
Xogos de aventura e deportes
Nun mundo imaxinario chamado Fahrenheit 451 estaba prohibido ler, aínda que moita xente facíao ás escondidas. Iso aquí non pasa, é certo, pero necesitamos lectores que salven a moitos libros para que desa maneira non se perdan as súas historias. Por iso precisamos de xente coma ti. Só hai un requisito indispensable: debes ter un bo nivel lector. Se non é así, o monstro da lectura, Fahrenheit, tentará atraparche…
Seguimos, claro, porque aínda hai moitas tarefas por facer. Pero antes tes que explorar e investigar para responder sen erros…
Lengua Castellana
Matemáticas: Operaciones con números naturales
Despois de Penguin, El tesoro del arcoíris e Nico e Ismaíl, agora presentamos os dous últimos contos desta primeira fase do Caldeiro Máxico. Son estes:
O Caldeiro Máxico, como xa explicamos, só é un artefacto para imaxinar e inventar historias. Está formado por diversos compoñentes ou ingredientes que irás coñecendo pouquiño a pouco. En realidade, o funcionamento deste caldeiro parécese ao dunha porta descoñecida: nunca se sabe o que haberá cando se abra. Por iso, temos ganas de descubrir que outras historias xurdirán ao abrir a porta dos contos do Caldeiro Máxico.
Ás veces, o mesmo Ismaíl sorpréndese polas historias que recuperan para el os seus amigos. Como dixemos, moitas delas están no sitio chamado O dragón e o Caldeiro Máxico, pero aínda teñen que aparecer moitas máis que xa están preparadas.
Como Ismaíl non é novo, que ten moitos anos, non sempre lembra as historias que lle traen. Sabe que son súas, por suposto, porque así din os seus autores e así debe ser. E iso pasa coa historia tan fermosa descuberta por Uxía Montero Torreiro, que se titula Nico e Ismaíl. Trátase dun conto ben longo, no que colaboraron os seus compañeiros Lucas, Saúl, Ian e Andrea Vázquez. Esta é a historia:
En un lugar muy lejano, en un pueblo de nombre Ovar, vivía un granjero llamado Anselmo. Era muy tirano con todas las personas y los animales que lo rodeaban.
Tenía un burro llamado Nico. Al burro lo hacía trabajar tanto que todas las noches parecía que iba a ser su última noche. Llegaba tan cansado que ni ganas de comer tenía, solo quería acostarse para descansar y poder dormir. Estaba tan delgado que se le notaba todo el esqueleto…
[Ler máis]
Empezamos a experimentar cun xogo chamado Story Cubes. Está formado por 9 dados que conteñen 54 imaxes, que serven para crear millóns de historias. As instrucións son escasas, pero en realidade no se precisan porque o xogo é moi sinxelo: inventar un conto e despois contalo. Claro que nós tamén usamos as ideas do Caldeiro Máxico. Con eses dous elementos, os dados e o noso caldeiro, queremos facer visibles certas habilidades:
Os primeiros en probar as súas capacidades foron Ana, Daniel Pereiro, Carla e Asier, que en grupo inventaron unha historia titulada A variña máxica. Se premes aquí, poderás lela enteira…
Ao longo de varios anos, moitos nenos e nenas descubriron tantas historias de Ismaíl que resultou necesario un sitio para todas elas. Se exploras ese lugar, comprenderás por que se chama así.
De feito, din que hai un dragón que é o gardián de todos eses contos. E tamén hai un caldeiro máxico para imaxinar e inventar historias, que xa coñeces. O que ninguén aínda sabía, e tampouco eu, é que Andrea Valeiro Bergondo xa era unha boa exploradora. Por esa razón, a súa historia El tesoro del arcoíris hoxe está aquí. Ademais, colaboraron con ela os seus compañeiros Antía, Lucía, Asier e Luis. Entre todos organizaron a narración da seguinte historia, na que aparece o noso Ismaíl:
Érase una vez un pequeño enano guardián del arcoiris. Cuidaba de un gran cofre lleno de monedas y joyas valiosas. Todos los piratas del mundo lo buscaban, pero ninguno lograba encontrarlo.
El tesoro estaba muy bien escondido, y por eso nadie supo de él durante cientos de años. Y como ya dije, este tesoro era guardado por Ismaíl, un enano alegre y generoso…
[Ler máis]
Como xa contamos, un caldeiro máxico só é un artefacto para imaxinar historias. Con poucas indicacións do mestre ao principio, pero logo de ver como funcionaba o caldeiro, algúns foron capaces de inventar un conto, o primeiro deste curso.
Para que todos participaran dalgún xeito, formamos pequenos grupos cos autores desas historias. De maneira colaborativa, cada grupo de nenos asumiu o conto que lle correspondera e comezaron a facer esquemas narrativos sinxelos. Así pasou coa historia titulada Penguin, de Mateo García Caeiro. Por iso, na súa idea tamén participaron Carla, Candela, Érika e Daniel Pena.
Esta é a historia:
Un día en la Antártida un pingüino llamado Penguin fue a cazar peces. Después de comer se acostó en un trozo de hielo. Pero el trozo de hielo se rompió y Penguin no se enteró.
Unos días después el hielo se derritió, y Penguin saltó y se fue nadando hasta la tierra más cercana. El pensaba que estaba en la Antártida, aunque más tarde se dio cuenta de que no estaba allí. En realidad, se encontraba en Argentina…
[Ler máis]
Paco, o avó de Antía, contoulle moitas historias á súa filla Tatiana cando era pequena. Neses contos sempre estaba Pedriño Chosco, un ser máxico da familia dos gnomos ou dos elfos ananos. Ou incluso dos trasnos, quen sabe. Agora, grazas á súa neta Antía, tanto Ismaíl como Pedriño Chosco por fin lograron reunirse na aula de 5º B do CEIP Isaac Díaz Pardo…
O próximo mes de marzo de 2016 o nome de Ismaíl viaxará ata o planeta Marte no interior da nave Orion. E ti, se queres, tamén podes facelo, pois tes ata o 30 de outubro para deixar o teu nome. A axencia espacial americana, a NASA, facilita que iso suceda neste enlace.
Realmente Ismaíl xa é un experto nesta clase de viaxes. O seu nome xa alcanzou a mesma Lúa, e un pouco despois viaxou ata máis alá do satélite da Terra. Así que esta será a terceira vez. Por iso é o noso viaxeiro interestelar…
O Caldeiro Máxico é un artefacto para inventar historias, e serve tanto para contar ou para escribir, para utilizar un papel ou para usar un ordenador ou unha tablet. Pero, como funciona realmente? Como podemos imaxinar historias semellantes ás dos antigos contos?
Queres explorar e coñecelo? Entón, preme aquí ou na imaxe para saber do funcionamento deste caldeiro novo.
Empezamos coa primeira listaxe de tarefas dixitais do curso 2015/2016. Sempre terán algunha relación cos nosos libros, pero deberás aprender e investigar para responder sen erros…
Lengua Castellana
Matemáticas: Los números naturales
Ciencias Naturais: sobre a Unidade 9 do libro.
A partir de obxectos e seres que se miden co metro, esta animación permite que fagamos unha viaxe ata os mundos microscópicos e tamén ata os lugares máis grandes do Universo. Preme aquí ou na imaxe, e move o cursor de esquerda a dereita.
En Culleredo, no CEIP Isaac Díaz Pardo, Ismaíl imaxinou un día o seu primeiro blog. Despois chegaron o segundo, o terceiro e tamén o cuarto. En todos eses sitios aprendeu moitas cousas. Pero todos os amigos que participaban neses blogs medraron e por iso marcharon para o instituto.
Así que non quedou outro remedio que abrir un novo blog para estar en Internet: Escola de Ismaíl (5). Desa maneira, Ismaíl poderá coñecer á nova xente deste quinto curso, para seguir a imaxinar e a aprender, para continuar a xogar e a vivir.
Ademais, acaba de saber que o cofre do seu tesouro máxico nunca quedará baleiro. Estas nenas e estes nenos xa empezaron a colaborar con el…
