Nun post anterior mostramos os nomes dos compañeiros e compañeiras que xa traballan con Scratch. Por se non o lembras, aquí están todos os seus proxectos:
Se tamén estás intentando programar con Scratch, indica os teus datos e comparte o que fas… Queremos aprender! Ah, neste enlace podes saber máis.
A semana pasada, o punto de acceso a Internet de aula, que é do proxecto Abalar, apareceu cheo de arañas. Eran pequeniñas pois acaban de nacer, pero ameazaban con ocupar toda a clase. Con esos ingredientes que parecían do noso Taboleiro Fantástico, Asier imaxinou e escribiu esta historia.
LAS ARAÑAS DEL ROUTER
Había una vez una araña que estaba embarazada. Entonces, esa araña puso sus huevos en el router de nuestra clase.
Un día, el profe Mario descubrió que estaban allí las arañas, pero que había un problema. Se trataba de unas arañas venenosas. Así que intentamos acabar con ellas, y eso hicimos. Aunque no supimos que quedaron algunas, y las arañas se hicieron mayores y pusieron más huevos…
Nesta entrada aparece outra publicación de Pequenos xornalistas. Esta vez foron Mateo, Asier e Luis os que se decidiron a participar de maneira voluntaria. Por iso preparon un texto sobre un xogo que aprecian moito: Clash Royale. Se premes aquí, poderás ler o seu interesante traballo.
Ademais, como xa temos a diversos investigadores no sitio de Scratch, tamén presentamos os seus nomes para que vexas os proxectos nos que están a experimentar. Son os seguintes:
[Mateo, Asier, Luis]
Scratch é un sitio para que os nenos aprendan a programar no mundo da informática. Por iso resulta unha aplicación moi interesante, xa que ademas é gratis. Os seus creadores están nun dos máis importantes laboratorios tecnolóxicos do mundo.
Na nosa aula hai xente que xa está rexistrada en Scratch, e programan e resolven traballos informáticos. Un deles é Luis, que sempre que pode mostra algún dos seus proxectos para que aprendamos. Por exemplo…
Santiago Ramón y Cajal é un dos dous científicos españois que recibiron o Premio Nobel. Non son moitos, claro, e iso explica a pouca atención que a ciencia sempre tivo aquí, en España. Por iso, esta investigación de Álex foi unha boa idea, pois o coñecemento científico é moi importante…
O poema O romance do capitán, de Antón Cortizas, foi aprendido e recitado na clase, porque a gramática tamén é poesía. Agora que xa escribimos pareados e tercetos, cuartetos e cuartetas, haikus e acrósticos, é un bo momento para lembrar aquela poesía. Diego fixo un debuxo moi fermoso con eses versos, e por iso terá que explicar na clase o que quixo contar…
Un novo traballo do proxecto Pequenos xornalistas, que esta vez trata algúns asuntos do noso colexio, o CEIP Isaac Díaz Pardo. Este traballo consta de tres partes:
[Autoras: Uxía, Estela, Candela, Lucía]
O haiku é un pequeno poema creado pola literatura xaponesa. Está formado por tres versos: o primeiro, de cinco sílabas; o segundo, de sete; e o terceiro e último, de cinco sílabas outra vez. Así, con esa forma, cada haiku parece contar e describir con rapidez situacións, paisaxes, ou momentos da vida diaria.
Vexamos os primeiros haiku da nosa Aula de poesía…
|
O meu gatiño Noite perfecta Números brancos, A paz e o amor |
A miña vida Na miña casa Aquel golfiño Gústame España, |
No proxecto De Contomundi a Saidabad chegamos ás terras de América do Norte. Fomos ata alí coa historia A chegada de Corvo, un conto do pobo inuit que vive no país de Canadá. Por esa razón, Tomás decidiu investigar un pouco sobre esa nación e aquí está o que descubriu…
Preme para ver a presentación.
Ao igual que pasou con Luis, temos outro poeta dos nosos. Trátase de Tomás. Como el, usando os recursos da nosa Gramática da poesía, creou libremente un poema para Ismaíl… Noraboa!
Luis xa utilizou os recursos da Gramática da poesía, e foi de maneira voluntaria. A pesar diso, elaborou un poema ben feito e moi interesante. Aquí está…
Érase una vez en clase
un ser llamado Ismaíl,
a un cordón logró atarse
para no caer por un raíl.
Nadie sabe cómo pasó,
quizás corrió y arrasó,
o tal vez iba despistadillo
viendo el móvil de su vecinillo.
No, no se lo había robado,
solo se lo tomó prestado;
y de mascota tiene un gato
que vio en la tele un asesinato.
Un día quedó con un amigo,
fue por la calle andando,
pero se olvidó el abrigo
y acabó acatarrado cenando.
Qué lástima por no ir al cole,
con todos sus amigos riendo,
y él sentado bajo un roble,
y cofres supermágicos abriendo...
Con esta presentación de Uxía, podemos descubrir algo que sabe facer moi ben a súa avoa: a maneira tradicional de facer o pan. E por se non coñeces o seu sabor, quen proba os distintos tipos de pan feitos deste xeito, sempre queda marabillado.
As nosas felicitación para a avoa de Uxía. Por certo, en que aldea vive?
Antes de rematar o primeiro trimestre, faltaba un post sobre a nosa aula investigadora, que será o número cinco. Como sempre, os temas foron variados: a leucemia, o alzheimer, Roald Dahl, os Beatles, a Costa da Morte, a praia da Lanzada, etc. E estes foron os investigadores: Diego (1), Estela (2), Candela (5), Álex (1), Asier (1), Mateo (1), Antía (2), Unai (5), Tomás (4), Uxía (6), Daniel Pena (1), Luis (3), Carmen (2), Ian (1), Saúl (2), Erika (1), Nerea (1), Andrea Vázquez (1), Lucas (2).
Como en xuño deixamos unha historia no caixón, agora servirá para o proxecto De Contomundi a Saidabad. Trátase do conto de Guillermo Tell, e así poderás investigar a cordilleira dos Alpes e un país chamado Suíza, entre outras posibilidades…
Naceu na madrugada do 24 de febreiro de 1837 en Santiago de Compostela. Foi filla natural dun sacerdote chamado José Martínez Viejo e de María Teresa de la Cruz Castro y Abadía, unha señora de boa familia pero de escasos recursos económicos.
Por iso, ata cumprir os oito anos, Rosalía estivo baixo a custodia da súa tía paterna Teresa Martínez Viejo, na aldea de Castro de Ortoño. Cando foi muller, casou co escritor Manuel Murguía. Rosalía tamén escribiu poesías e novelas, e é considerada unha das máis grandes escritoras en lingua galega.
Morreu o 15 de xullo de 1885 aos corenta e cinco anos de idade en Padrón, na provincia da Coruña.
Se queres saber máis cousas, preme aquí para ver una presentación.
[Autores: Andrea Vázquez, Antía, Ana, Asier]
ESPECIAL: Como o Nadal xa está aquí, visita este post de Ítaca, Aula TIC para pasalo ben facendo cousas…
O noso taboleiro fantástico segue o seu camiño cheo de sorpresas. Agora é Saúl quen nos ofrece unha bonita historia creada coas palabras porquiño, deserto, pedras preciosas e confusión. Le e pásao ben con ela…
PEPE O MINEIRO
Un día, fai xa moito tempo, ía camiñando pola mina un porquiño chamado Pepe. Era un porquiño mineiro do país da maxia, e estaba buscando pedras preciosas na mina. Pero desgraciadamente non encontraba ningunha porque estaba case na superficie. Tivo que baixar moito ata que o seu pico rozou cunha rocha que non se parecía en nada ás outras…
A segunda presentación deste curso xa tardaba, pero Tomás salvounos dese problema con este traballo. Ademais, como está relacionado coa meditación e a tranquilidade pode ser unha boa axuda neste tempo no que andamos. Porque non hai aula que prospere sen participación, esforzo e colaboración…
Hai uns días, na Guía do Taboleiro Fantástico, a nai de Álex deixou unha idea. Loli, que así se chama, elixiu estas catro palabras para inventar unha historia: fada, aldea, libro e misterio. Entón, Carmen e a súa nai, Ana, aceptaron o desafío e comezaron a imaxinar…
UN MISTERIO
CON MANDALAS DE POR MEDIO
Nos habíamos portado tan bien durante la semana que Mario dijo: “Creo que os merecéis algo más que unas monedas de chocolate, así que os voy a dar una sorpresa y nos vamos a ir todos a pasar un día a Cabeza de Manzaneda”.
“Al pico más alto de Galicia”, dijo Uxía, que se había aprendido muy bien el último tema de Sociais…
Es una serie de televisión de dibujos animados estadounidense, es decir, de Estados Unidos de América. Fue creada por el artista, animador y biólogo marino Stephen Hillenburg, y es producida por su compañia United Plankton Pictures.
Bob Esponja originalmente iba a llamarse SpongeBoy, pero el nombre ya se había usado para una fregona, y Hillenburg decidió utilizar el nombre de Bob Esponja.
El episodio piloto se estrenó en Nickelodeon en Estados Unidos el 1 de mayo de 1999. Alcanzó una enorme popularidad en el año 2000, durante su segunda temporada.
La idea de la creación de la serie surge tras el fallecimiento de su hermano Bob, que padecía Síndrome de Down. Murió ahogado mientras buscaba a su mejor amiga, una esponja amarilla. Por este motivo, Stephen decidió crear este personaje en honor de su hermano. El 40 por ciento (40 %) de los ingresos que tiene gracias a Bob Esponja es destinado a fundaciones que tratan a chicos y jóvenes con ese trastorno genético.
Este Dani é o noso Daniel Pereiro. El tamén investigou pola súa conta e descubriu un novo conto de Ismaíl que estaba a piques de se perder. Así que despois de Carmen, de Tomás e de Uxía, temos a un outro contador de historias que se presenta de maneira voluntaria. Iso sempre será de agradecer: a participación, a colaboración e o esforzo persoal… Moitas grazas aos catro!
A historia de Dani titúlase O pitufo azul, e para poder lela deberás premer aquí.
A celebración dos 20 anos de Ismaíl en Galicia está sendo moi proveitosa. Seguen aparecendo novas historias, e cada unha coa súa propia marabilla. Primeiro foi Carmen con ¿Qué sería del blog de Ismaíl sin él?; despois chegou Tomás con A Biografía de Ismaíl; e agora é Uxía a que presenta outro conto. Anímate e déixate levar pola lectura…
Certo día de outubro, cando Mario aínda daba clases os nenos e nenas de 6ºB, Ismaíl foi invitado á festa de disfraces do Samaín da súa clase. Todos ían ir vestidos de trasnos, meigas, monstros, e ata había un grupo que ía ir vestido da Santa Compaña. Que divertido!!!!!
