1/10/15

Nico e Ismaíl

Ás veces, o mesmo Ismaíl sorpréndese polas historias que recuperan para el os seus amigos. Como dixemos, moitas delas están no sitio chamado O dragón e o Caldeiro Máxico, pero aínda teñen que aparecer moitas máis que xa están preparadas.

Como Ismaíl non é novo, que ten moitos anos, non sempre lembra as historias que lle traen. Sabe que son súas, por suposto, porque así din os seus autores e así debe ser. E iso pasa coa historia tan fermosa descuberta por Uxía Montero Torreiro, que se titula Nico e Ismaíl. Trátase dun conto ben longo, no que colaboraron os seus compañeiros Lucas, Saúl, Ian e Andrea Vázquez. Esta é a historia:

En un lugar muy lejano, en un pueblo de nombre Ovar, vivía un granjero llamado Anselmo. Era muy tirano con todas las personas y los animales que lo rodeaban.

Tenía un burro llamado Nico. Al burro lo hacía trabajar tanto que todas las noches parecía que iba a ser su última noche. Llegaba tan cansado que ni ganas de comer tenía, solo quería acostarse para descansar y poder dormir. Estaba tan delgado que se le notaba todo el esqueleto…

[Ler máis]

Ola, ola!

18 comentarios:

Uxia dijo...

Gracias por poñer a miña historia.Besos.

Ismail de Saidabad dijo...

Grazas a ti, Uxía, por esa historia tan bonita... :-)
E como di Tomás, felicitamos a Pedriño Chosco a Antía por ese blog tan sorprendente:

http://pedrinochosco.blogspot.com

Saúdos

Unknown dijo...

Moi bo blog e moi boa a historia. Son o primo de Uxía e douvos a enhoraboa ao profesor e a Uxia e aos seus compañeiros. Moi boa historia Uxii💕💕💞😘😍

Uxia dijo...

Gracias primoo

Mario Aller dijo...

Eso digo yo... :-)

Unknown dijo...

Uxia noraboa de parte da tua madriña eres a millor e debes ter un moi bo profesor e uns grandes compañeiros.Bicoss

Uxia dijo...

Moitas gracias madriña polo teu comentario no nodo blog

Unknown dijo...

O primo de Uxia se chama Miguel García e omeu irmán tamén Miguel García, que coincidencia, JAJA!
Moi boa a historia Uxía!

Nieves dijo...

Noraboa, Uxía, por tan bonita historia!!
E noraboa tamén ao mestre, por unha iniciativa tan bonita e enriquecedora.
Eu son Nieves, a nai de Tomás, e sigo este blog con moito entusiasmo.
Agardo ver pronto máis historias que nos fagan soñar (e facer posible) un mundo mellor.

Mario Aller dijo...

Nieves, moitas grazas polo teu comentario. Ademais, agora xa estás no grupo de mamás comentaristas deste blog. E Ismaíl, coa súa maxia, saberá o que ten que facer neste caso... :-)

Saúdos

Uxia dijo...

Gracias Nieves e gracias tamen Ana.

Patricia dijo...

Hola Mario , niños y niñas de 5B. Soy Patricia la mami de Lucia. Me encanta este blog y espero leer muuuuchas historias interesantes sobre el gran aventurero Ismail . Un besito para todos.

Mario Aller dijo...

Patricia, gracias por tu comentario. Todos vuestros mensajes nos hacen ver que no estamos solos, y eso siempre es una ayuda... :-)

Saludos

Miguel dijo...

Boas tardes.Son Miguel o pai de Asier.Animo con esta iniciativa, na que todos podemos participar e ver cousas moi interesantes dos nosos rapaces ademais de aprender. Saudos

Mario Aller dijo...

Saúdos para Miguel, o pai de Asier, que non se ven moitos por aquí... :-)

Saúl dijo...

Hola!

Soy Berta, la madre de Saúl y este blog me parece una idea fantástica; así sabemos qué es lo que están haciendo en clase y ellos están superimplicados, estamos enganchados a él... Enhorabuena!!

Ana García dijo...

Uxía ti es unha artista!

Uxía dijo...

Gracias Ana ti tamén.
Por certo Ismail que tal che vai?