Como xurdiron as árbores

Unha antiga historia de Nova Zelanda di así:

Ao principio, o Pai Ceo e a Nai Terra estaban preto, moi preto o un da outra, abrazados con gran, gran forza. Estaban tan preto e tan fortemente abrazados que os seus fillos, que vivían entre ambos, apenas podían respirar. Desesperados, estes retorcéronse, empuxaron, presionaron e loitaron ata que conseguiron que o ceo se despegase da terra e afastásese, elevándose cara ao alto, arriba, moi arriba.

Desde alí, o ceo mirou cara abaixo e viu á súa esposa, a terra, libre, fermosa, marrón e suave… pero tan baleira e soa que sentiu avergoñado por deixala atrás, totalmente espida.

De modo que lle confeccionou uns adornos mesturando luz e po, enrolounos para crear troncos e ramas e os curvounos para dar lugar a follas e flores. Combinou o marrón co vermello e o gris co verde; algunhas das súas creacións volvíanse rosas ao florecer, outras eran prateadas e tiñan forma de estrela, e outras posuían froitos dun negro azulado ou dourados. Distribuíu aquelas exquisitas xoias por toda a superficie da terra.

O ceo sentiu feliz e orgulloso ao mirar cara abaixo.

A terra sentiu feliz e orgullosa das súas xoias.

Os adornos sentíronse orgullosos e felices de decorar o chan. Afundiron os seus troncos na terra e elevaron as súas ramas cara ao ceo. E así, ergueitos, permaneceron ata os nosos días.

E foi así, segundo contan, como xurdiron as árbores.

Mira tamén este vídeo con marabillosas paisaxes da Terra.