27/6/17

Na busca de tesouros novos

A tarta da foto, que nos regalou Patricia, a nai de Lucía, era tan feitiña que daba mágoa acabar con ela. Pero así foi, pois a aventura debe continuar. Non pode haber tempo para os temores. Ademais, o instituto está agardando á volta do verán…

Ismaíl estará viaxando con destino a Saidabad. Ao igual que vós, andará na busca de novos tesouros.

Feliz viaxe!

23 comentarios:

Tomás dijo...

Grazas por todo, MArio e Ismaíl. Por certo, tes razón, a tarta daba mágoa acabar con ela...
Ata semprere!

Mario Aller dijo...

Tomás, outro viaxeiro e tamén informático, sempre estará na memoria de Ismaíl.
😀

Uxía dijo...

A tarta estaba moi rica.
Grazas por estes anos Mario e Ismaíl, paseino moi ben con vós, foron uns anos fantásticos e nenes coñecín a alguns/as dos meu mellores amig@s. Que teñades moita sorte e oxalá Ismail encontre o camiño adecuado para volver a Saidabad!! Moitísimas grazas a todos!!😁😁

Mario Aller dijo...

Uxía, Ismaíl tamén atopou en ti una colaboradora fantástica, e quere que o saibas. Sobre Saidabad, hoxe mesmo contáronme que dúas amigas están preparando unha viaxe pola Ruta da Seda. Teño que falar con elas para informar a Ismaíl... :-)

Patricia dijo...

Me alegro que os gustara.La tarta fue hecha con mucha ilusión y alguna penita pero estos chic@s se merecían acabar esta fabulosa aventura encontrando el gran tesoro de Ismail.Suerte y a disfrutar de las vacaciones. Un besazo

Mario Aller dijo...

Gracias a ti, Patricia, y siempre... 😊

Carmen dijo...

Grazas Mario e Isamil por todos estes anos!! Féliz veran a todos!!⛱☀️

Mario Aller dijo...

Grazas a ti, Carmen, por acordarte de nós. Ismaíl quere que saibas que fuches unha gran colaboradora. Por iso espera que teñas moita sorte...
Que teñas un feliz verán!
😁

Saúl dijo...

Grazas Mario e Ismaíl nunca esquecereime de vos
Grazas por todo... ;v

Mario Aller dijo...

Grazas a ti, Saúl, o noso máis famoso Romeo... Que teñas mouta sorte e que pases un bo verán.
😀

uxia dijo...

Holaa, que tal de vacacións??
Mario unha das miñas monitoras do campamento foi alumna túa do primeiro ano que chegaches ao noso colexio.

Mario Aller dijo...

Uxía, como se chama esa monitora? E dalle saúdos da miña parte...
😀

Uxía dijo...

Chamase Paula, a ppena e que o campamento acabou a semana pasada.
Contounos que contigo fixera un traballo sobre os traballos de Hércules.

Tomás dijo...

Ola Mario!!
Que tal? Ismaíl chegou a Saidabad ou aínda lle queda un bó anaco pra chegar?
Saúdos!

Mario Aller dijo...

Que tal, Tomás, como estamos? De Ismaíl non sei nada, nin está comigo nin tampouco no colexio. Supoño que andará por Saidabad, pero non estou seguro. O que si creo é que non estará na aula en setembro, así que estarei só...
😯
Saúdos

Uxía dijo...

Hola Mario, que tal ese empezo de curso e eses alumnos??😄

Mario Aller dijo...

Ola, Uxía, por aquí estase ben e os novos alumnos parecen dispostos a aprender moito... :-)
O luns vin desde o coche a Dani Pena e a Dani Pereir. Creo que ían felices, así que espero que tamén ti esteas así e que teñas sorte. Porque seguro que do esforzo xa te encargarás ti... :-)
Saúdos e unha forte aperta.
Este colexio sempre estará aberto para vós.

P.D.: Algo raro pasa. Ismaíl no volveu desde o proxecto da viaxe ata Saidabad. Os novos nemos e nenas xa están nerviosos, aínda que enchen de moedas de ouro o seu cofre. A ver...

Uxía dijo...

Contentos si que estamos pero hai moita diferenza, os recreos son moi aburridos, hay un profesor para cada asignatura e son moi especiales,jotase de menos o colexio😂😀

Mario Aller dijo...

Uxía, o problema é que aínda non estades adaptados... 😳
Pero xa verás como cambiará todo dentro de poucas semanas, estou seguro. Así que moita calma e saúdos de parte de Ismaíl.
😉

Dani Pena dijo...

Mario, dale un saludo de mi parte a alguien de tu clase que se llama Miguel.¨Migui¨

Mario Aller dijo...

Dani Pena, eso está hecho... 😁
Saludos

Andrea Valeiro dijo...

Grazas Mario e Ismaíl,aínda estamonos adaptando,a pesar de que non levamos nin dous meses unha cousa está clara botamos de menos a todos os mestres do cole!!!

Mario Aller dijo...

Andrea Valeiro, pasará o tempo, seredes máis maiores e só seremos un pequeno recordo no tempo. Moito ánimo e...
SEMPRE FORTES!