26/3/18

Dous novos sitios

8 comentarios:

Saúl dijo...

Grazas por todo Mario :)

T. M dijo...

Ola!
Que tal todo? Bótovos en falta, jejej.
Espero que estedes ben jaja.
Estiven botándolle unha ollada aos blogs e están moi ben:)
Saúdos!!

TDR3010 dijo...

Holaa!! Mario sigue teniendo este blog? Si lo tiene quiero decir que soy Xabier, exalumno suyo y quiero dar recuerdos de parte mía!!

Mario Aller dijo...

Hola, Xabier, y claro que me acuerdo de ti. Siempre estabas con una sonrisa preparada y eso se recuerdo. Así que espero que todo te vaya muy bien...
Saludos y abrazos

Saúl dijo...

Hola Mario, no se si vas a leer esto pero que sepas que ya estamos en 3º!!!
Att.: Saúl Raposo ;)

Mario Aller dijo...

Hola, Saul, claro que leí tu mensaje... :-)
Así que ya en 3º ESO! Pues te hago un encargo: reparte unos abrazos de mi parte, a modo de felicitación. Sé que llevarás a cabo esta petición, como siempre...
Y muchos recuerdos para ti, para tu hermana y tu madre.

Uxía dijo...

Ola Mario, son Uxía, a verdade é que non sei se te acordarás de min. Non sei moi ben porque hoxe se me deu por escribir un comentario neste blog que tanto quixen no seu día, pero aquí estou (en parte foi porque vin o noso último video de sexto en YouTube e bueno, poderíase dicir que estou nostálxica).

Nunca fun unha rapaza de reaccións filosóficas e sen moito sentido, pero hoxe en día es sobre todo neste comentario parece que sí. A medida que fun crecendo cambiei e en certo sentido, iso tamén me levou a escribir esto.

Moitas cousas pasaron nestes tres anos, amistades cambiaron, nos crecemos e hoxe en día estamos en terceiro. Supoño que a todos nos vai bastante ben. Non hei mentir, xa era de saber que teríamos moitos exames, e de iso dou fé que agobian un anaco, pero non son gran cousa, polo menos para min.

Pero bueno, a vida obra de maneiras impredecibles e quizais foi iso o que me levou a escribir hoxe aquí. Pode ser que este comentario non se lea nunca e quede perdido por ahí, pero no caso de que sea todo o contrario, desexo de verdade que che vaia moi ben Mario.

Tamén lle mando saudos a Ismail e espero que un día regrese a súa patria, Saidabad, e lles conte historias sobre nós a todos os nenos e nenas.

Un saludo,

Uxía Montero Torreiro

Mario Aller dijo...

Uxía, que bonito comentario e que palabras tan axeitadas despois de tsnto tempo.
Ismaíl sempre botará de menos aquela clase. E o profe mira moitas veces un libro do último curso que recolle aqueles anos, pero que xa non puideches ver...
Saúdos para todos, e especialmente para ti pir escribir.
Que todo vaia ben!